2014 жылы жарық көрген Кристофер Ноланның «Интерстеллар» фильмі ғылыми фантастика жанрында жаңа белестерді бағындырды. Фильмде уақыттың салыстырмалылығы, қара құрдымдар және ғарыштық саяхаттар сияқты күрделі ғылыми ұғымдар көркем түрде бейнеленген. Осы мақалада фильмдегі Миллер планетасының ерекшеліктері мен оның ғылыми негіздерін талқылаймыз.
Миллер планетасы және уақыттың салыстырмалылығы
Фильмде Миллер планетасы Гаргантюа деп аталатын алып қара құрдымның жанында орналасқан. Бұл жақындықтың нәтижесінде планетада уақыттың өтуі айтарлықтай баяулайды: Миллерде өткен бір сағат Жердегі жеті жылға тең. Бұл құбылыс жалпы салыстырмалылық теориясындағы гравитациялық уақыт дилатациясымен түсіндіріледі, яғни күшті гравитациялық өрістер уақыттың баяулауына әкеледі.
Ғылыми негіздер
Фильмнің ғылыми кеңесшісі, физик-теоретик Кип Торн, Миллер планетасындағы уақыттың баяулауын түсіндіру үшін нақты есептеулер жүргізді. Оның айтуынша, мұндай уақыт айырмашылығын қамтамасыз ету үшін Гаргантюа қара құрдымы өте жылдам айналуы керек, бұл оның айналу жылдамдығы жарық жылдамдығына жақын болуы тиіс дегенді білдіреді.
Миллер планетасындағы толқындар
Фильмде Миллер планетасында алып толқындар бейнеленген. Бұл толқындар Гаргантюаның күшті гравитациялық әсерінен туындайтын тасу әсеріндегі күштердің нәтижесі. Кип Торнның айтуынша, мұндай толқындардың биіктігі жүздеген метрге жетуі мүмкін.
Фильм шыққаннан бері өткен уақыт
«Интерстеллар» фильмі 2014 жылы шыққанын ескерсек, Жерде 10 жылға жуық уақыт өтті. Ал Миллер планетасында бұл уақыт шамамен бір сағат 25 минутқа тең. Бұл дерек фильмдегі уақыттың салыстырмалылығының әсерін нақты көрсетеді.
«Интерстеллар» фильмі ғылыми теорияларды көркем түрде бейнелеп, көрермендерді ғарыштың терең құпияларына үңілуге шақырады. Миллер планетасындағы уақыттың баяулауы және алып толқындар сияқты элементтер фильмнің ғылыми негіздерін нығайтып, оны ерекше етеді.
